Rode bloedirritantjes
4 mei, 5 mei, 6 mei – Pim Fortuyn, we herdenken wat af en terecht, want afgelopen week bleek weer dat het vrije woord onder druk staat en onder druk komen niet alleen diamanten tevoorschijn.
Mensen van mijn leeftijd – en iets jonger nog – herinneren zich de televisieserie Golden Girls. Drie vriendinnen in een ondefinieerbaar stadium, ergens tussen milf en verzorgingsflat, wonen in één huis met de moeder van één van de ‘meiskes’, die fantastische verhalen vertelt over hoe zij in haar jeugd met Winston Churchill en Pablo Picasso het bed deelde. Verhalen die steevast beginnen met: “Picture this, Sicily 1922..” De waarheid lag in die tijd nog in het midden en werkelijk niemand brulde: ‘nepnieuws!’
Tegenwoordig leven wij in serieuzere tijden. Waakzaamheid is geboden en ik neem nu al afstand van en geen enkele verantwoording voor hetgeen hieronder afgedrukt staat en wat net zo goed (zo niet: beter) door Schrijven.AI gecreëerd had kunnen zijn.
Welnu: “Stel je voor, Utrecht, 2023..”
Als schrijver zit je aan die tafel met dat spreekwoordelijke, maagdelijk witte vel voor je.
De deur naar de badkamer zit dicht zodat je de wasmachine niet hoort. De deurbel is onklaar gemaakt met een wurgende witte sportsok, de brievenbus dichtgekit met een spuitbus Purschuim. De voorwaarden zijn maximaal, Het Schrijven kan beginnen.
Wat kan je nog gebeuren?
Dat zal ik je vertellen wat er kan gebeuren. Als je op de computer schrijft, zoals ik. Ik keek onlangs op Internet naar bootjes – moet je niet doen, maar houd dit beeld even vast.
Als schrijver wil je wel eens een feit controleren, of de juiste spelling. Ik verlaat mij daartoe enkel op de meest gerenommeerde sites, natuurlijk.
Vandale houdt het nog netjes met advertenties voor eigen parochie en een ieniemienie blokje over zonne energie (lekker, in een duurzaam verwarmd huis met een dik woordenboek op de bank). Nee, dan Linguee.nl, online-vertaler-met-voorbeeldzinnen. ‘Ga Aan De Slag Met Uw Badkamer’ schreeuwt het ter rechterzijde. Schuldbewust hoor ik nu het gesmoord snorren van de wasmachine door de dichte deur. Ook kan ik vandaag 65% besparen op Adobe, mij verzekeren bij Centraal Beheer, kekke trainingsjasjes kopen (ik weet ècht niet waar DAT vandaan komt). En boten.
Bij de vleet. Of – haha: vloot. Al die afleidingen moeten wij ons steeds meer doorheen concentreren. Door fictieve Chinese muren op te zetten (zonder spyware), hersenhelften te compartimenteren en kent/kunt u het aloude concentreren nog? Nog? Focussen. En als je dan per ongeluk een beetje afdrijft naar de socials, dan .. Op de lagere school leerden wij dat als je ziek bent er witte bloed-lichaampjes strijden met rode en dat als de witten winnen, je beter wordt.
Nu is het omgekeerde aan de hand, ‘de roden’ winnen bijna altijd; er dringt zich een ziektebeeld van overprikkeling op.
Want waar precies worden wij ‘Beter’ met die dwingende, onoverwinnelijke, rode bloedirritantjes? Bij Whatsapp, bij Facebook?
Misschien moet ik die boot kopen, de hele donderse boel achterlaten en de horizon voorbij varen naar een gebied zonder bereik..