De Top 2000
Ik sluit dit jaar af met een licht verteerbare column. De afgelopen maanden deelde ik mijn ideeën: behalve Tinder/Grinder plaats voor Hinder en Binder, een Belasting Goede Doelen. Ik was onaardig over Rutte, recruiters, BBB, First daters, ‘sociale media’, 40+ mannen met hun pet achterstevoren en Klimaattoppen. Als u hiervan af wil, stuur lijken en déél, nu ben ik nog veel te onbekend om keihard gecancelled te worden.
2023 kende winnaars, jazeker! Op één wederom de wapenindustrie (door een eindsprint in Gaza), daarbij de nodige film- en songfestivaltoppers en topsporters. Vóór Yesilgöz 1 hadden kunst en cultuur het misschien nog niet eens zo slecht. Komen wij bij de wetenschap (beetje doorpakken, zo’n column moet kort). Komt in 2024 dat middel tegen kanker? (Heeft de farmaceutische industrie al lang op de plank, ze bereiden de commerciële release voor.)
Wij keken naar de Top 2000. Met die van de luizenmoeder. Matthijs komt volgend jaar terug, als Don Leo Blokhuis op zijn knieën van Paradiso naar de Melkweg kruipt, zichzelf slaand met blankhouten bidkettingen. Enfin. Ik hoef u de gezelligheid van het kijken naar een goedgevuld café met herkenbare muziek niet uit te leggen. Het is als het aquarium bij de Chinees dat u doet terugdenken aan het snorkelen in Egypte. Net als bij de Elfstedentocht krijg je er thuis méér van mee.
De vraag die ik nu, vanuit u, gewoon hóór aanzwellen, is: ‘Wat kan er beter?’ Welnu, KAP met die zogenaamd bekende Nederlanders aan de bar. Niveau ‘door het beeld lopen bij Vandaag Inside’ en soapsterretje, met één cameo in ‘Heel Holland Bakt’. Bekende Nederlanders zijn niet per definitie popkenners. Sterker nog – en dit wordt bij de Top 2000 pijnlijk duidelijk – Bekende Nederlanders hebben niet per se ‘iets met muziek’. Nu krijgen we tenenkrommende televisie wanneer wij 50+’ers hip zien doen bij rap en 30-‘ers die niet weten dat John Lennon bij de Beatles zat.
Laat die BN-ers schaaltjes met borrelnoten rondbrengen (leuk voor de bezoekers). De 30 minners in sexy pakjes (denk Luv’ in de jaren zeventig – of zoek dit op). Voor de 50+’ers de pakken uit The Masked Singer (als spelelement voor de bezoekers, best kans dat ze er af en toe één raden). Aan de bar maken we plek voor echte popfanaten, muzieknerds van het type eeuwige vrijgezel. Een beetje zoals ikzelf voordat ik door meisje-mijn uit de online vijver werd gered. Komt er een leuk First Dates element bij.
En dat die deelnemers professor Blokhuis regelmatig corrigeren. Ik zou niet meer zappen.